Sednem filmu jest nie okrutny konflikt w dalekiej Azji, lecz wystawiona na próbę relacja między przyjaciółmi. Michael, Nick i Steven wyruszają do Wietnamu jako zwykli żołnierze i wracają jako ludzie wewnętrznie rozbici. Cimino pokazuje ich losy w trzech aktach – przed wojną, w jej trakcie i po powrocie – co pozwala zobaczyć, jak doświadczenie fizycznej przemocy i psychologicznych perturbacji przenika życie codzienne. Michael po powrocie nie potrafi na nowo odnaleźć się w dawnym świecie, Nick ucieka w autodestrukcyjne zachowania, które pozwalają mu trzymać się iluzji posiadania kontroli nad własnym losem, zaś Steven zostaje trwale okaleczony – fizycznie i psychicznie. Reżyser konfrontuje ich losy z pytaniem o granice ludzkiej odporności oraz o to, jak wspierająca się wspólnota reaguje na traumy, z którymi nie miała dotychczas styczności.